به گزارش محراب  به نقل از مردم سالاری، عصر یک روز از نیمه بهار که هوا هنوز بهشتی است، به بیمارستان «آتیه» می‌آیم. بیمارستانی که سالهاست خانه دوم او شده است. پنجمین دکمه آسانسور را می‌زنم. به درب اتاقش که می‌رسم، بسته است و روی آن نوشته شده:”لطفا بدون هماهنگی وارد نشوید”. من که قبلا هماهنگی کرده بودم، حالا تلنگری به در می‌زنم. به اتفاق عکاس مردم سالاری “فرهاد رجبعلی” وارد می‌شویم. او در فکر شکار صحنه هاست و من در اندیشه شکار لحظه‌ها. خانواده‌اش همه هستند و همه خوش برخورد. انگار این خوش برخوردی خصیصه کرمانی‌هاست.دراولین کلام حرف آخرم را می‌زنم که “هر لحظه حس کردید مزاحم آرامش بیمار هستم، گوشزد کنید تا گفتگو را تمام کنم”. روی دیوار پر است از نوشته های قشنگی که با خط خوش خودش نوشته شده است و شاید یکی از دلمشغولی‌هایش در شبهای کشداربودن در بیمارستان باشد.کنار تختش می‌نشینم و سعی می‌کنم تا چشمانم را از روی آثار تاولهای دستش بدزدم.صدایش خیلی آرام و ضعیف است.خودش ضبط را جلوتر می‌برد و صحبت آغاز می‌شود. همکلامی‌با رضا ایرانمنش بازیگر و کارگردانی که در سال 63 و در عملیات کربلای 5 با گاز خردل شیمیائی شده است و ترکشهای زیادی به یادگار دارد. رضا ایرانمنش متولد سال 1346 در جیرفت کرمان است.وی لیسانس بازیگری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و فوق لیسانس کارگردانی از دانشگاه تربیت معلم را دارد. از آثار ماندگار او می‌توان به فیلم‌های دکل ساخته عبدالحسن برزیده و سجاده آتش احمد مرادپور اشاره کرد. وی برای فیلم سجاده آتش نامزد بهترین بازیگر نقش اول مرد در جشنواره فیلم فجر شده است.حضور وی در فصل دوم سریال موفق «داستان یک شهر» اصغر فرهادی نیز بخشی از کارنامه اوست. وی هم اکنون یک تله فیلم به نام “فرزند پارس “ به سفارش شبکه دو سیما آماده پخش دارد و فیلمنامه جدیدی هم دغدغه حرفه ای این روزهای اوست.بازیگر سجاده آتش چندی پیش بر اثر عوارض ناشی از گاز خردل و اعصاب، برای چندمین بار به کما رفت و به بیمارستان منتقل شد. گفت و گو با ایرانمنش در آخرین روزهای حضور او در بیمارستان آتیه انجام شد. اکنون که این گفت و گو را می‌خوانید سه روز از مرخص شدن او از بیمارستان سپری می‌شود. با آرزوی بهبودی...