شاید اگر از یکی از کاندیداهای شهرستان های اطراف بپرسیم که شما برای مردم چه برنامه ای دارید؟ بگوید که مثلا می‌خواهم فلان روستا را آسفالت کنم ، پل روی فلان رودخانه را مرمت کنم، به فلان شهرستان لوله کشی گاز انجام دهم و ... . ولی ای کاش یکی پیدا شود به اینگونه افراد بگوید که: "اشتباه گرفتی اخوی! شما باید به شهرداری مراجعه کنی و در آنجا برای تصدی مقامات دست و پا بزنی؛ اینجا که می خواهی بروی مجلس شورای اسلامی است و جای تصویب قانون برای آسفالت کردن کوچه بچه محل های سابق نیست! مجلس جای نه گفتن به کانون های قدرت و ثروت است."

مجلس جای آن نیست که چهار سال بنشینی و حتی یک نطق هم در سابقه ات نداشته باشی، مجلس جای پاگذاشتن بروی نفس در مقابل وسوسه های قدرت طلبان و پول پرستان است.

آقایان کاندیدا! این ها حرف های همان راننده تاکسی ای بود که به بهانه چاله کف خیابان، زمین و زمان را به باد انتقاد گرفت و بد نیست بدانید که ”حق“ می گوید و دعواا های شما برای او زجرآور است.

 شرقی یا غربی، مسئله این نیست!

 در میان انبوه کلماتی که دفتر واژه‌های زندگی ما را پر کرده‌اند، همیشه واژه‌هایی وجود دارد که تعریف و توضیح‌شان مجالی بیشتر از یک جمله می‌طلبد. هر واژه البته با خود معنایی را حمل می‌کند که فهم این معنا جز با شناخت خاست‌گاه آن ممکن نیست. واژه‌ها باهم فرق دارند. مثل آدم‌ها که باهم فرق دارند. تو گویی معنی بعضی واژه‌ها در ارتباط با آدم‌ها معلوم می‌شود؛ یعنی خاست‌گاه این واژه‌ها وجود آدم‌ها است و تو عالم و آدم را هرگونه شناخته باشی، واژه‌ها را همان‌طور معنی می‌کنی. فرهنگ لغت را که ببینی «شرق» و «غرب» را احتمالاً این‌گونه معنی کرده که یک معنای جغرافیایی و یک معنای سیاسی دارد. معنی جغرافیایی شرق و غرب البته معلوم است؛ و معنی سیاسی‌اش که طی سال‌های جنگ سرد، «غرب» عبارت بود از اردوگاه کشورهای لیبرال‌سرمایه‌داری و «شرق» عبارت بود از بلوک کشورهای سوسیالیستی… و این تمام ماجرا نیست.

 معنی شرق و غرب را البته که در نگاهی دیگر باید درک کرد. در این نگاه دیگر شرق و غرب، نه فقط دو واژه که دو ساحت وجودی متفاوت است. از این منظر، غربی یا شرقی بودن، مستلزم زندگی در مغرب یا مشرق جغرافیایی نیست؛ که شرق و غرب، مکانت آدمی است و نه مکان او. چه بسا ساکنان مشرق جغرافیایی، که روح غربی در کالبدشان جاری است و چه بسا ساکنان مغرب که در آرزوی اشراقی الهی می‌سوزند و آب می‌شوند، تا شاید از میان جوی مولیان فطرت خویش به بخارای شرق الهی راه یابند. در این نگاه، شرق، مطلع ظهور حق‌مداری است. عالمِ سرسپردگی به ساحت وحی و «وطن» خدامحوران و دین‌داران است. غرب اما عالم تاریکِ بی‌نیازدانستن خود از باطن توحیدی عالم است و در مغرب وجودی آدم، خورشید خدامحوری غروب می‌کند.

پسرِ «الیور استون» مسلمان شد. «شان استون» که حالا خود را در منظومه‌ی بندگی، «علی» می‌خواهد، نماینده‌ی همان اشراقی‌های غرب جغرافیایی است که جوی مولیان فطرت خویش را گرفته و آمده تا به بخارای «جمهوری اسلام» رسیده است. حالا هی بنشینیم و ناله سر دهیم که چرا آن دخترک ایرانیِ به فرنگ رفته، فلان شده و بهمان…
خیلی ساده است این داستان. چه فرقی می‌کند کی در کجا باشد؟ غربی، غربی است حتی اگر در ایران زندگی کند و شرقی، شرقی است حتی اگر در قلب شهر شیطان باشد.

 زمان دارد به آخر خود نزدیک می‌شود و ناریخ دارد به فرجام مقدّرش می‌رسد. جبهه‌ی حق و باطل در حال شفاف‌شدن است و اصلاً نباید از این بابت نگران بود. فقط باید مراقب خود و جامعه‌ی‌مان باشیم چنان که «و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر»

بخش فارسی رسانه دولتی انگلیس در گزارشی طولانی رازهای ترور داشمندان هسته‌ای ایران را در لفافه که بسیار عیان و واضح بیان کرد.

محققان ژاپنی رفتارهای میمون های مجمع الجزایر اکیناوا و توکونوشیما را مورد مطالعه و بررسی قرار دادند. طبق مشاهدات آنها، میمون ها خیلی سیب زمینی شیرین را دوست داشتند ولی خاکی که روی پوست سیب زمینی ها چسبیده بود چندان برایشان خوشایند نبود. میمون ها مدت زمان زیادی را برای کندن پوست سیب زمینی ها با انگشتان خود صرف می کردند تا اینکه یک روز، یکی از میمون ها سیب زمینی خود را در آب دریا شست و به این ترتیب خاک روی آن از بین رفت.

پدیده ای جدید به وقوع پیوست... پدیده ای عجیب و قدرتمند!

کم کم بقیه نیز سیب زمینی های خود را شستند. حتی افراد سرسخت گروه نیز بعدها با بی میلی از آن میمون پیروی کردند. در آن موقع پدیده ی بسیار جالبی رخ داد: کل گروه به این کار جدید گرایش پیدا کردند و در ادامه، تمام جوامع میمون ها این عمل جدید را پذیرفتند. از آن به بعد در سرتاسر دنیا همه ی میمون ها به جای پوست کندن سیب زمینی هایشان، آنها را در آب می شویند!

حال کردین آشنایی زدایی رو؟!

می خواستم برسم اینجا که بگم این جریان بین ماها هم وجود داره. اگه کسی کاری رو بکنه و اگه 5، 10، ... نفر دیگه هم این کار رو تکرار کنن، می تونین تصورش رو بکنین که چه تاثیری روی کل خواهد داشت؟ ما می تونیم رقابت علمی تو کلاس راه بندازیم یا رقابت مارکی و یا هر رقابت دیگه ای. فقط تاثیر گذاری ماها رو هم یه فرقی با میمون ها داره، ما در قبال اثری که می ذاریم مسئولیم. بالطبع در همین جامعه، ما تحت تاثیر دیگران نیز خواهیم بود. اون چه مهمه اینه که نفوذپذیری انتخابی داشته باشیم. بیندیشیم به آنچه که می خواهیم وارد اندیشه مان کنیم. سخت شد، راحت تر بگم جوگیر نشیم! هیچ وقت هسته ی مرکزی خودمون رو از دست ندیم رجوع کنیم به اصلمون. تو هر کاری در قبال به دست آوردن برخی فواید مسلما چیزهایی رو هم از دست می دیم این قانون طبیعته چرا که برای هر چیزی باید بهایی پرداخت. توجه داشته باشیم که در حین تاثیر پذیری از اطرافیان دو کفه ی ترازو را به دقت بررسی کنیم و دسته گل به آب ندیم.

زندگی کلافی سردر گم است، نمی خواهم به جست و جوی سر نخش کلافه شوم

می خواهم مثل گربه ای با آن بازی کنم.

که چونان که هنگامه امتحانات پایان ترم فرا همی رسد نکات زیر به خاطر بسپار که به پاس همه درس ها نائل شوی.

1- زین پس تا آخرین روز امتحانات خواب بر تو حرام باد.

 2- تلوزیون را بیخیال همی شو که وقت بس ناجوان مردانه تنگ است.  

3- دیر خواب و زود خی

 4- شبکه گسترده جهانی را تعطیل کن ولو به سبب 360 آپ همی کردن  

 5- پارک و سینما و کافی شاپ تا آخرین روز امتحانات مکروه گردد  

 6- کتاب فقط کتاب درسی و فیلم تنها فیلم درسی  

7- موبایل بازی اعم از اس ام اس و بلو توث و ارسال صور قبیحه و نوای قبیحه همگی موجب ابطال وقت است

8- حمام کردن بیش از نیم ساعت و یک بار در هفته حرام است  

9- صله ارحام ولو تولد پسر دایی باشد یا عروسی شوهر دختر عمه ی همسایه ناتنی بر تو واجب نمی باشد.نرو…

10- پاچه خواری استاد را از خاطر مبر که اوجب واجبات است و بسی تو را در پاسیدن درس همی یاری کند

موفق و پیروز باشید

کاش در آمریکا بچه های جنبش تسخیر هم می توانستند نامزد ریاست جمهوری شوند. در دیار ما اما سران فتنه، روزگاری سران قوا بودند و از شهر جورج سوروس برای شرکت در انتخابات، نامزد شدند و حالا عده ای شان برای نظام، شرط می گذارند و عده ای شان دوره افتاده اند به نامه و عده ای شان از همان زندان، وبلاگ خود را آپ می کنند! «آزادی» مجسمه اش در آمریکاست، اما تجسمش اینجاست.